Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε – μαθητές και εκπαιδευτικούς – στην Αθήνα λίγες μέρες πριν, στην καθιερωμένη πλέον ετήσια επίσκεψή μας στη Βουλή των Ελλήνων. Η έκπληξη δεν είχε σχέση με τη Βουλή αλλά με τη Μουσική που σταμάτησε τον πετροπόλεμο! Μια θεατρική παράσταση – «διαμάντι», κρυμμένη σχεδόν σε έναν χώρο που δεν υποψιάζεται εύκολα κάποιος ότι δεν είναι απλά ένα κτήριο σε ένα στενό δρομάκι στου Ψυρρή, μια ανάσα από το Θησείο, αλλά ένα πραγματικό Σχολείο, ένας χώρος θεατρικής διδασκαλίας!
Δεν ξέρουμε τι να πρωτοθυμηθούμε και τι να πρωτοπούμε γι΄αυτή τη μοναδική αυτή παράσταση:
Για την εξαιρετική θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του κειμένου του συγγραφέα Δημήτρη Σπύρου, που κατάφερε να ζωντανέψει μπροστά στα μάτια των μαθητών μας σημαντικές περιόδους της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, χωρίς ωστόσο η παράσταση να παίρνει πολιτική θέση πάνω στα γεγονότα; Για τις εξαιρετικές ερμηνείες σε πρόζα και τραγούδι νέων ηθοποιών που απέδειξαν ότι, πράγματι, «ηθοποιός σημαίνει φως», καθώς με τα πολλά ταλέντα τους (εναλλαγή ρόλων-πραγματικές μεταμορφώσεις, χορό, τραγούδι, ζωντανή μουσική με πολλά μουσικά όργανα, κίνηση, εκφραστικότητα) μας μάγεψαν; Για την αφήγηση των γεγονότων από τον Γιάννη Καλαντζόπουλο που έμοιαζε με τον παραμυθά-αφηγητή που «έδενε» την ιστορία με τους θεατές; Για τα απλά αλλά «έξυπνα» σκηνικά και τα λιτά, αλλά χαρακτηριστικά για την ιστορική περίοδο (1966-1974 στην Ελλάδα), κοστούμια; Για την αυθεντική γλώσσα (με τοπική ιδιόλεκτο και προφορά σε κάποιες σκηνές) που κατάφερε να μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα της εποχής;
Ευχαριστούμε πολύ όλους τους συντελεστές της μοναδικής αυτής παράστασης που μας θύμισαν αξίες ανθρώπων που συχνά ξεχνάμε, μας υπενθύμισαν λαογραφικά στοιχεία (τα παιδιά είδαν πως ζούσαν οι συνομήλικοί τους πριν 40 χρόνια στην περιφέρεια, τι παιχνίδια έπαιζαν, τι ρούχα φορούσαν, ήθη – έθιμα, κτλ), που μας τραγούδησαν ζωντανά υπέροχα δημοτικά τραγούδια και αξέχαστες δημιουργίες του Θεοδωράκη σε ποίηση Ρίτσου, Σεφέρη, Ελύτη.
Ευχαριστούμε θερμά τους οκτώ ηθοποιούς που «γέμισαν» τη σκηνή με τη ζωντάνια τους και μας πρόσφεραν μία παράσταση με γρήγορο ρυθμό, περιπέτεια, αγωνία και πάρα πολλές αστείες αλλά και συγκινητικές σκηνές: τον αστυνόμο…Τσιπ, την “ξεματιάστρα”, τον Διομήδη, τα αγόρια και τα κορίτσια του χωριού, τους δημοσιογράφους από τη Γερμανία, τον Μίκη…
Ευχαριστούμε επίσης για την ενδιαφέρουσα συζήτηση που ακολούθησε μετά την παράσταση, μέσα από την οποία διαπιστώσαμε τη μεγάλη αγάπη όλων των συντελεστών γι΄αυτό που υπηρετούν: το καλό, ποιοτικό θέατρο.
Τέλος, ευχαριστούμε το θέατρο Θησείον για την παράσταση αυτή – μια πραγματικά «ζωντανή» διδασκαλία πολλών μαθησιακών αντικειμένων: Ιστορίας, Γλώσσας, Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής Μουσικής, Θεατρικής Παιδείας, Λαογραφίας…
